زندگی نامه
دوم خرداد 1329 در تهران متولد شد. بعد از گذراندن دوران ابتدایی، به هنرستان موسیقی ملی رفت و نواختن سنتور را نزد ارفع اطرایی و فرامرز پایور آموخت. همچنین تنبک نوازی را از محمد اسماعیلی آموخت و سازهای پیانو و قیچک را به عنوان ساز دوم خود درهنرستان موسیقی دنبال کرد. در همان زمان همکاری خود را با گروه موسیقی بانوان با سرپرستی افلیا پرتو و گروه تنبک با سرپرستی محمد اسماعیلی آغاز کرد.
بهناز ذاکری پس از پایان تحصیل در هنرستان موسیقی، به دانشکده هنرهای زیبا رفت و تحصیلاتش را آنجا ادامه داد. پایان‌نامه دانشگاهی او یک همکاری علمی هنری با محمدرضا لطفی بود.
از استادان او می‌توان نورعلی برومند، داریوش صفوت، محمدتقی مسعودیه، علیرضا مشایخی، شاهین فرهت، پری برکشلی، مصطفی کمال پورتراب و احمد پژمان را نام برد.
در سال ۱۳۵۰ به همراه ارکستر بزرگ رادیو، چهارمضراب ماهور «درویش خان» را با تنظیم فریدون شهبازیان اجرا کرد و پس از انقلاب، اولین کنسرت بانوان بدون خواننده را در سال ۱۳۷۱ با دو گروه «سماعی» و «گلبانگ» سرپرستی کرد.
مسعود لقاء، نوازنده فلوت، همسر اوست و دخترانشان آزاده و نازیلا نیز نوازنده هستند.
بهناز ذاکری علاوه بر نوازندگی و آهنگسازی، در هنرستان موسیقی و دانشگاه جامع علمی کاربردی نیز سابقه تدریس دارد و در کشورهایی مثل آلمان، اتریش، رومانی، یونان، چین، سوئیس، فیلیپین، استرالیا، ترکیه، ترکمنستان و مجارستان به اجرای کنسرت پرداخته است. او در چند جشنواره عضو هیأت انتخاب و هیأت داوران نیز بوده است.
از آثار بهناز ذاکری می‌توان به آلبوم موسیقی «شور و نوا» به همراهی تنبک محمد اسماعیلی، آلبوم موسیقی «دونوازی سنتور و تنبک» (اجرای هفت دستگاه و پنج آواز) به همراهی تنبک کامران یعقوبی، جزوه اتود برای سنتور، دوئت‌های شور و اصفهان، فانتزی فلوت و سنتور، روش نویسی و گسترش کتاب «دستور سنتور» فرامرز پایور، کتاب «پرواز: مجموعه پیش‌درآمد، رِنگ و قطعات ضربی»، کتاب «شور و شیدایی: مجموعه پیش‌درآمد، رِنگ و قطعات ضربی» و کتاب «روش نوین آموزش سنتور» اشاره کرد.
بهناز ذاکری مدرک درجه یک هنری دارد و از سال 1394 عضو مؤسسه هنرمندان پیشکسوت است.
