ابراهیم پشت پناه نقاش پیشکسوت و عضو موسسه هنرمندان پیشکسوت درگذشت .
به گزارش روابط عمومی موسسه هنرمندان پیشکسوت ، استاد ابراهیم پشت پناه نقاش نامدار کشور و عضو موسسه هنرمندان پیشکسوت امروز ۱۲ خرداد ماه در سن ۹۳ سالگی درگذشت.
سیدعباس عظیمی مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت در پیامی درگذشت این عضو گرانمایه موسسه را به خانواده ایشان و اهالی هنر تسلیت گفت .
ابراهیم پشت پناه در سال ۱۳۱۰ در تبریز بدنیا آمد. وی دوران طفولیت را در محله پناهی پشت سر گذارده و دوره ی تحصیلات ابتدایی را تا کلاس چهارم در تبریز اردبیل و سه سال پنجم ششم و هفتم را در گرگان و بقیه را تا پایان دبیرستان و اخذ دیپلم ادبی در تبریز گذراند. وی بلافاصله در کلاس های کارآموزی معلمی شرکت و پس از موفقیت به خدمت فرهنگ در آمده و سه سال در بستان آباد مشغول انجام وظیفهی معلمی بود.
وی در سال ۱۳۳۶ پس از تاسیس هنرستان هنرهای زیبای پسران تبریز، توسط استاد یاسمی از فرهنگ به هنرهای زیبا و هنرستان انتقال یافت و به این ترتیب کار هنری طراحی و نقاشی را در هنرستان آغاز کرد. در سال ۱۳۳۹ آثار اولین دورهی فارغالتحصیلان در سالن هنرستان سپس در تهران به نمایش در آمد که چند اثر ایشان نیز به دستور ریاست وقت هنرستان استاد حسین کاظمی در نمایشگاه مهران شرکت و به دریافت تقدیرنامه نایل گردید. از آن پس در اکثر نمایشگاهها شرکت داشت؛ نمایشگاه انفرادی استاد پشت پناه در سال ۱۳۴۲ بی تردید آغاز فصل جدیدی از فعالیت هنری ایشان بود که بیشباهت به نوعی انزوا نبود.
در سال ۱۳۴۷ آموزشگاهی بنام کمال الملک در محله چرنداب تاسیس نمود و در همان سال با گرایش بیشتری به منظره سازی، آثار دوران سبز را تصویر نمود. خلق تابلوی چهره ی استاد اقبال آذر مربوط به همین زمان است که در منزل شخصی ایشان بطور زنده اجرا شد. این تابلو در سال ۱۳۵۱ به همراه چند اثر دیگر در یک نمایشگاه سراسری در مجموعه ی آزادی به نمایش در آمد و بسیار مورد توجه قرار گرفت؛ به طوری که در روزنامه کیهان از ۳ نقاش شهرستانی با ذکر مطالبی نام برده شده بود و آثار ابراهیم پشت پناه، نقاش پرتلاش تبریزی نیز مورد تعریف و تمجید قرار گرفته بود.
ابراهیم پشت پناه در فاصله سالهای ۵۹ الی ۶۹ که فرصت و فراغتی بیشتر برای خلق داشت، علاوه بر کارهایی که از طبیعت انجام میداد، شروع به نسخه برداری از شاهکار بینظیر استاد کمال الملک (تابلو تالار آئینه) نمود و به مدت ده سال روی این تابلو به عنوان یک نمونه منحصر به فرد پژوهشی و در جایگاه شرح و تفضیلی از تابلو اصلی، کار کرد. در آن سالها بود که سالها پس از رحلت استاد کمال الملک، افتخار شاگردی ایشان را کسب نمود و به گفته خودش: «در محضر گرم استاد غرق فیوضات معنوی بودم، کسب فیض و طی طریق و واصل شدن به مقامات معنوی و رسیدن به اوج عبودیت و فنا شدن در نور حق تعالی. آنچه که همیشه و در همه حال با در نظر گرفتن تمام شرایط خاص مقدور و میسر تواند بود.»