افشین بختیار از عکاسان مطرح طبیعت در ایران است که طی سال‌های اخیر با مجموعه‌ای گسترده از تصاویر مستند و چشم‌اندازهای طبیعی، نام خود را به‌عنوان یکی از چهره‌های شناخته‌شده این حوزه ثبت کرده است. او فعالیت حرفه‌ای خود را با تمرکز بر ثبت مناظر بکر ایران آغاز کرد و به مرور با انتشار مجموعه‌عکس‌هایی از کویر لوت، جنگل‌های هیرکانی، کوهستان‌های البرز و زاگرس، تالاب‌ها و زیست‌بوم‌های حساس کشور، جایگاهی تثبیت‌شده در عکاسی طبیعت به دست آورد.
آثار بختیار عمدتاً بر پایه روایت بصری از تنوع اقلیمی ایران شکل گرفته‌اند. ترکیب‌بندی‌های دقیق، استفاده از نور طبیعی و ثبت لحظات گذرا – از ریزش مه در جنگل تا فوران رنگ در طلوع و غروب – از ویژگی‌های اصلی عکس‌های اوست. در مجموعه‌های شناخته‌شده‌اش، مانند تصاویر کویر، مستندات حیات‌وحش و نماهای هوایی از طبیعت ایران، نوعی نگاه شاعرانه در کنار دقت مستندسازی دیده می‌شود که سبک او را از بسیاری دیگر متمایز می‌کند. بختیار با تأکید بر نقش هنر در آگاهی‌بخشی محیط‌زیستی، همواره تلاش کرده است نشان دهد طبیعت ایران نیازمند دیده‌شدن، توجه و مراقبت است. او از طریق آثارش، علاوه بر معرفی زیبایی‌های سرزمین، به ضرورت حفظ زیست‌بوم‌ها نیز هشدار داده است. بختیار اکنون یکی از چهره‌های اثرگذار عکاسی طبیعت در ایران محسوب می‌شود و آثارش همچنان مرجع الهام برای نسل جدید عکاسان است.
این هنرمند پیشکسوت امسال با دو اثر در سومین نمایشگاه بزرگ آثار تجسمی و سنتی هنرمندان پیشکسوت حضور پیدا کرده است.
وی در توضیح آثاری که امسال در این نمایشگاه عرضه کرده است گفت: امسال دو عکس در سومین نمایشگاه بزرگ آثار تجسمی و سنتی هنرمندان پیشکسوت دارم که یکی مسجد جامع یزد است که برای گرفتن آن در مسجد قایم شدم و همسرم نیمه شب به من یک لقمه داد تا از گرسنگی نمیرم و شب را آنجا ماندم و صبح به محض تابش آفتاب و انکعاس نور روی کاشی‌ها لحظه‌ای ثبت شد که می‌تواند در این نمایشگاه ببینید.
بختیار ادامه داد: دیگری تصویری از مسجد جامع سمنان و زمانی است که اعتکاف بود و خودم را به هر حیلتی وارد کردم و چه عشقی داشت آن نماز خواندن. زمانی که روی قنوت سرم را بالا آوردم دیدم چلچله‌هایی نشسته‌اند و خط بنایی پشت آن‌هاست؛ خدا من را ببخشد که همان لحظه دوربین را برداشتم و عکس گرفتم و باقی نماز را ادامه دادم؛ اسم آن عکس را «نماز» گذاشتم چون در همان لحظه چلچله داشت من را نگاه می‌کرد و می‌گفت سریع‌تر بگیر وگرنه می‌پرم.
این هنرمند با اشاره به دیدگاه خود درباره برپایی سومین نمایشگاه بزرگ آثار تجسمی و سنتی هنرمندان پیشکسوت بیان کرد: نمایشگاهی که موسسه برگزار می‌کند بسیار خوب است؛ البته زمانی بهتر می‌شود که همه هنرمندان در آن حضور داشته باشند.
وی ادامه داد: من همیشه دوست دارم وقتی کاری را انجام دادم مردم آن را ببینند؛ همچنان که یک خطاط و مجسمه ساز و نقاش و هر هنرمند تجسمی دیگری دوست دارد که آثارش دیده شوند. اساسا برگزاری چنین رویدادی ترغیب من و دوستان هنرمند پیشکسوت عضو موسسه است تا همچنان کار کنیم و محلی برای به نمایش گذاشتن آن داشته باشیم.
بختیار در پاسخ به این سوال که آیا موافق برگزاری گروهی چنین نمایشگاهی است تاکید کرد: گروهی بودن یعنی همه چیز. وقتی گروهی می‌آییم می‌توانیم همه چیز را فتح کنیم. وقتی کنار من خطاط و نقاش و مجسه ساز و دیگر هنرمندان تجسمی باشد مردم اعتبار این موسسه را می‌بینند و این که این همه هنرمند اثر آورده است عظمت موسسه را نشان می‌دهد.
این هنرمند عکاس یادآور شد: من از ابتدای تاسیس در این موسسه هستم و این موسسه تکیه گاهی برای من است. خداراشکر می‌کنم که اگر زمانی اتفاقی برای من بیفتد آقای عظیمی و همکارانشان مثل نزدیک ترین اعضای خانواده ام با سر می‌آیند و کنار ما هستند.
سومین نمایشگاه بزرگ آثار هنرهای تجسمی هنرمندان پیشکسوت با نمایش ۲۴۰ اثر از بیش از ۱۲۰ هنرمند پیشکسوت، جمعه ۱۶ آبان ۱۴۰۴، در فرهنگسرای نیاوران افتتاح شد و تا ۳۰ آبان برقرار است.
