دهم دی ماه سال ١٣٢٠ در تهران به دنیا آمد. اول به نقاشی علاقه داشت و کم‌کم به سمت کاریکاتور کشیده شد. از ده – دوازده سالگی نقاشی می‌کرد و این کار را ادامه داد، روی کاشی نقاشی پرنده می‌کشید، سپس حسن و حسین توفیق او را کشف کردند و هر دو معتقد بودند بسیار خلاق است. سال ٤٥ کارش را با مجله توفیق شروع کرد و در سال‌های ٤٥ تا ٤٧ در مجله توفیق کار کرد. سال ٤٧ زارع از توفیق بیرون می‌آید و به مجله کاریکاتور می‌رود. کاریکاتور رویه متفاوتی داشت و کاریکاتوریست‌ها آن را به‌عنوان مجله‌ای مدرن‌تر می‌شناختند.
کار در توفیق تأثیرات زیادی بر کارش داشت و او را به سمت کارتون‌های ژورنالیستی برگرفته از اخبار برده بود که البته بسیاری از کاریکاتوریست‌های آن دوران این ویژگی را داشتند.
کار‌های ایرج یکه زارع خیلی جلب توجه می‌کرد، به‌خصوص کاراکترهایشان خیلی کمیک و بامزه بود. آناتومی بدن، فیگور و دست‌ها در کار‌های او خیلی منحصر به فرد بود. او اواخر دهه ٥٠ بود که از مجله کاریکاتور نیز جدا شد. او سال‌ها با روزنامه ایران کار می‌کردند و تنها کسی بود که آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و معاون ایشان، اجازه داده بودند که می‌توانند کاریکاتور سیاسی بکشند.
از کار‌های مهم زارع در این دوران کتابچه‌هایی با نام شاهنامه است. کاریکاتور‌هایی انتقادی از شاه که فروش خوبی داشت و در نسخه‌های بسیار فروخته شد.
استاد یکه زارع مجله آفتاب مهتاب را برای بچه‌ها منتشر کرد. مجلات آشپزی، ماشین، جنگ جدول، دیروز امروز فردا، پرستو و عصر نوین هم مجلات دیگر او در این سال‌ها بود. تا این اواخر که مجله کنکاش را منتشر کرد.
آثار ایرج یکه زارع شبیه هیچ‌کس نبود. کارهایش مال خودش بود، او از معدود هنرمندانی بود که اگر امضا هم پای کارهایش نمی‌گذاشت می‌شد کارش را تشخیص داد.
ایرج زارع از یک زمانی تصمیم گرفت کاریکاتورهایش را منتشر نکند، چون از نظر او چون کاریکاتور یعنی انتقاد و دیگر کسی انتقادپذیر نیست. برای همین کار را کنار گذاشت.
ایرج یکه زارع به دلیل عوارض ناشی از ابتلا به ویروس کرونا 20 مهر سال 1400 در سن ۸۰ سالگی در منزل درگذشت.
استاد ایرج یکه زارع مدرک درجه یک هنری دارد و از سال 1392 به عضویت مؤسسه هنرمندان پیشکسوت درآمده است.
