آشنایی زیادی با لابراتوار فیلم نداشت، اما از زمانی که فعالیت خود را در وزارت فرهنگ و هنرآغاز کرد به این حوزه علاقه‌مند شد.
هاشم محققی‌فرد در سال 1323 در تهران متولد شد.
سال 1346 فعالیت خود را در بخش ظهور وزارت فرهنگ و هنر آغاز کرد و پس از دو سال به بخش دیگری (مونتاژ نگاتیو) منتقل شد. از همان سال نیز همکاری خود را با یکی از معروف‌ترین استودیوها و لابراتوارهای خصوصی یعنی «فیلم ساز» شروع کرد که این همکاری به مدت 5 سال ادامه داشت.
سال 1354 مجدد به بخش دیگری از وزارت فرهنگ و هنرمنتقل شد؛ این بار به بخش جلوه‌های ویژه میدانی (تروکاژ) رفت. دو سال پس از آن نیز همکاری دیگری را با لابراتور«بدیع» آغاز کرد، که این همکاری تا سال 1389 ادامه داشت. در این مسیر بر تجربه‌اش افزود و در سال 1357 برای مأموریتی اداری عازم امریکا شد. در آنجا به مدت سه ماه معلومات و دانش خود را در زمینه جلوه‌های ویژه میدانی ارتقاء داد و با آگاهی و علم بیشتر در این حوزه به کشور بازگشت.
تجربه‌اش به حدی بود که در سال 1364 به عنوان سرپرست لابراتور فیلم وزارت ارشاد منصوب شد. با توانمندی این کار را انجام داد و در سال 1372 رییس این بخش شد.
با تشکیل صنوف هنری در خانه سینما، در دو دوره به عنوان هیأت مدیره صنف لابراتوار انتخاب شد. همچنین در سال 1375 به عنوان عضو شورای ارزشیابی تعیین درجه هنری لابراتوار فیلم منصوب شد.
او بیش از سی سال در این حوزه فعالیت کرد و به هنرجویان بسیاری آموزش داد.
دریافت لوح تقدیر از صنف لابراتوار به عنوان پبشکسوت در سال 91 و دریافت لوح تقدیر از سی و سومین جشنواره فیلم فجر در کارنامه هنری او به چشم می‌خورد. محققی‌فرد همچنین نشان درجه یک هنری را در سال 95 دریافت کرد.
«تارا و تب توت فرنگی»، «پرواز خاموش»، «شیدا»، «هیوا»، «هدف سخت»، «مردی از جنس بلور»، «شوکران»، «فرار بزرگ»، «غزال»، «دست‌نوشته‌ها»، «بچه‌های آسمان»، «ارابه مرگ»، «عشق گمشده»، «مردی شبیه باران» و «پاتک» تنها برخی از آثاری هستند که کار لابراتوار فیلم آنها را این هنرمند توانا انجام داده است.
همچنین جلوه‌های ویژه میدانی آثاری مانند «هزاران زن مثل من»، «عاشق مترسک»، «غریبانه»، «همسر دلخواه من»، «پوتین»، «سوغات فرنگ»، «آتش بس»، «الهه زیگورات»، «قصه دل‌ها» و «محیا» نیز بر عهده او بود.
این هنرمند از آذرماه سال 1395 به عضویت مؤسسه هنرمندان پیشکسوت درآمد.
