اسماعیل امینی شاعرطنزپرداز، نویسنده، پژوهشگر، منتقد، مدرس و داور جشنواره‌های ادبی متولد 18 دی ماه 1342 است.
اسماعیل امینی طنزپردازی است که به جد طنز می‌نویسد و می‌گوید طنز صرفاً برای سرگرمی نیست.
او اصالتاً اهل خلخال است و قلم طنزش هم به اصالتش بازمی‌گردد؛ مردم خلخال اغلب شوخ‌طبع هستند و حتی بداهه شعر طنز هم می‌گویند.
در ساختن چهارشنبه‌های گل‌آقایی با کیومرث صابری همکاری می‌کرد. وی عضو تحریریه هفته‌نامه، ماهنامه و سالنامهٔ گل‌آقا بوده است.
او سرایش شعر را از نوجوانی آغاز کرد و به دو زبان فارسی و ترکی شعر می‌سراید. پژوهشِ او در حوزه‌ٔ طنز با سالنامه گل‌آقا آغاز شد و به‌گفته‌ٔ او: «سالنامه گل‌آقا زمینه خوبی بود تا کسانی که کار طنز می‌کنند در آنجا مقالات پژوهشی خود را منتشر کنند.» وی پژوهش‌های ارزشمندی در زمینهٔ طنز انجام داده است مانند پایان نامه‌اش در دورهٔ کارشناسی ارشد؛ موضوع آن «طنز در مثنوی» است که بعدها آن را به صورت کتابی با نام خندمین تر افسانه (جلوه‌های طنز در مثنوی معنوی) منتشر کرد.
لبخند سعدی دیگر کتابی‌ست در این زمینه. در حوزه‌ٔ طنز منبع کم است و امینی برای چنین پژوهش‌هایی زمانِ بسیار صرف می‌کند و آثاری که در این زمنینه دارد ارزنده هستند.شاعر صاحب رتبه‌های نخست در جشنواره‌های مهم ادبی است. مانند کسب رتبه نخست در بخش پژوهش جشنواره بین‌المللی طنز، کسب عنوان برتر در بخش فعالیت‌های ادبی جشنواره فجر. همچنین دبیریِ علمی دو دوره از جشنواره شعر فجر (جشنواره نهم و دهم) را عهده‌‌دار بوده است. همچنین تجربهٔ داوری و کارشناسی در جشنواره‌های ادبی و فرهنگی را دارد: جشنوارۀ شعر فجر، جشنوارۀ تولیدات صداو سیما، کنگرۀ دفاع مقدس، جشنوارۀ بین‌المللی طنز، جشنوارۀ شعر گل سوری در افغانستان، جشنوارۀ سراسری کانون‌های دانشجویی، جشنوارۀ کانون‌های مساجد کشور، جایزه ادبی پروین اعتصامی، جایزۀ کتاب اول، جشنوارۀ شعر رضوی، جایزه کتاب سال.
امینی دارای مدرک درجه یک هنری در رشته شعر است و از سال 1402 به عضویت موسسه هنرمندان پیشکسوت درآمده است.
