در این مراسم که سه‌شنبه،۲۸ آذرماه برگزار شد، سیدعباس عظیمی- مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت،محمد سلمانی، سهیل محمودی، اکبر کتابدار، اکبر آزاد، رضا خرم فرزند همایون خرم، سیدعباس سجادی و جمعی از هنرمندان پیشکسوت حضور داشتند.
مراسم با پخش قطعه «روزی تو خواهی آمد» سروده محمدعلی شیرازی با آهنگسازی همایون خرم آغاز شد.
اکبر کتابدار، شاعر که اجرای مراسم را برعهده داشت، در سخنانی گفت: برای کوچ پاییزی مرد بزرگ و اخلاق‌مدار حوزه شعر و ترانه اینجا آمده‌ایم، هر یک از ترانه‌های او، کافی بود تا ترانه‌سرای نامدار بودن او را به اثبات برساند. همه کارهای او تاثیرگذار و ارزنده بوده و برای مردم ایران زمین خاطره شده است.
سید عباس عظیمی، مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت نیز در سخنانی با بیان این‌که استاد شیرازی مأخوذ به حیا و بی صدا بود، و با اشاره به سفری که همراه او بود، گفت: استاد آثار ماندگاری را با خوانندگان مطرح داخل و خارج از ایران دارد و به او می‌گفتم یکی از همین ترانه‌ها کفایت می‌کرد که شما با شور و هیجان بیشتری به موسسه بیایید و او لبخند می‌زد. او لبخند ساده‌ای داشت که در از معنا بود و قطعه «زندگب زندونه» را برای ما زمزمه می‌کرد.
اکبر آزاد نیز گفت: شیرازی را نمی‌شود در چندجمله خلاصه کرد، بی‌شک او یکی از اثرگذارترین ترانه‌سراها و شاعران خوب کشورمان بود که با دایره واژگان زیاد در کارهایش روبه‌رو بودیم و چقدر واژگان ملموس و مردمی با تصویرهای نو و زیبا؛ «وقتی رسید آهو هنوز نفش داست، داشت هنوز هم بره‌هاش رو می‌لیسیدو… » از این‌زیباتر می‌شود، کدام کارگردان می‌تواند این را به تصویر بکشد؟!
او افزود: ۵۲ سال رفاقت با شیرازی کسب مهربانی و معرفت و ادب و آرامش از او بود. من آدم زنده پندارم، نمی‌توانم بگویم او را از دست دادیم، ما دیگر عزیزی را نمی‌بینیم؛ شیرازی برای ما زنده‌است با آثارش، با خلق و قوی مهربان و با انسانیتش، و آدمی که هرگز برای مال دنیا حرص و جوش نزد و هرگز پیش صاحبان قدرت، سر خم نکرد.روحش شاد.
فرهاد شیرازی، فرزند زنده‌یاد شیرازی نیز در سخنانی گفت: برخی می‌گویند حرف نسل جوان و دهه ۷۰ و ۸۰ را نمی‌فهمیم، اما با توجه به خوانش قطعه‌های پدرم توسط نسل جوان، من می‌گویم اگر از زندگی حرف بزنید، حرف شما را می‌فهمند و می‌توانید سلطان قلب‌ها شوید.
شیوا شیرازی هم در سخنانی گفت:ترانه‌های پدرم تاریخ مصرف ندارد؛ او درد آشنا بود و در هر واقعه تلخی سعی می‌کرد همدردی کند و واکنش نشان دهد، همیشه برای کودکان کار غصه می‌خورد و احساس دین می‌کرد که باید کاری کند و با زمان زلزله بم تصاویر را که از تلویزیون می‌دید گریه می‌کرد و شعری برای این واقعه ساخت.
در پایان مردم با زمرمه قطعه «سلطان قلب‌ها»، مرحوم شیرازی را به خانه ابدی‌اش همراهی کردند. او در جوار عبدالوهاب رزاقی_ شاعر در قطعه ۸۸ هنرمندان)بهشت‌زهراردیف ۱۵۰ شماره ۱۲ به خاک سپرده شد.
