بیست‌وسوم دی سال 1339 در سمنان متولد شد. فرزند اوّل خانواده بود و نامش را پدربزرگ با تفعل به قرآن برگزیده بود. به دبیرستان که رسید ابتدا ریاضی خواند و سپس دیپلم خود را در رشته اقتصاد اجتماعی از دبیرستان هفت‌تیر سمنان دریافت کرد و فوق‌دیپلمش را در رشته بازیگری و کارگردانی تئاتر از مرکز آموزش هنر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گرفت. او مدرک لیسانس کارگردانی سینما را از دانشگاه هنر و فوق‌لیسانس کارگردانی تئاتر را از دانشگاه تربیت مدرس دریافت کرد.
نصرالله قادری کارگردان، منتقد و استاد دانشگاه، سردبیر ماهنامه تخصصی نمایش است. هم‌چنین عضو کانون ملی منتقدان تئاتر ایران وابسته به A.I.C.Tو عضو کانون مدرسان خانه سینما نیز هست.
او به مدت ۱۲ سال عضو هیئت علمی دانشگاه هنر و به مدت ۲ سال مدیر گروه سینما بوده و در گروه تئاتر در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دروسی چون نقد نمایشنامه – بررسی نظریه‌های جدید نمایش – آشنایی با اصول درام – نمایشنامه‌نویسی پیشرفته – شخصیت‌شناسی – دیدن و تحلیل نمایش – تحلیل نمایشنامه – نقدنمایش – نمایشنامه‌نویسی – تاریخ تئاتر جهان – نمایش در ایران – نمایشنامه‌نویسی عروسکی – شیوه‌های نمایش در ایران و داستان‌نویسی را تدریس کرده است.
وی در دانشگاه آزاد نیز به مدت ۵ سال عضو هیئت علمی گروه و مدت ۳ سال مدیر گروه کارشناسی و کارشناسی‌ارشد بوده است. نصرالله قادری در مرکز آموزش فیلم‌سازی، مرکز باز آموزی صدا و سیما، دانشکده صدا و سیما، دانشگاه آزاد اسلامی اراک، دانشگاه آزاد اسلامی تنکابن، دانشگاه سوره تهران، دانشگاه باهنر کرمان و دانشگاه نبی‌اکرم (ص) تبریز و … نیز به تدریس پرداخته است.
او کتاب‌های بسیاری نیز تألیف کرده که در آن میان می‌توان به: وقت پیچاپیچ، محرمانه، گلی برای هیوا، افسانه لیلیث، اسفنکس، به من دروغ بگو، زخمه بر زخم، مثل همیشه، هرا، غم عشق، زخم کهنه قبلیه من، فریادها و نجواهای دختر ترسا، حدیث آصف زهر خورده از بهر آنکه راست‌کردار بود، سرگذشت عجیب و باورنکردنی بردار شدن سنساره، خواب دریا، حدیث آصف، قصه شهر فرنگ شهر ما، آه مریم مقدس، گاهی اوقات برای زنده ماندن باید مرد، هنگامه‌ای که آسمان شکافت، امشب باید بمیرم، زندگی شاید، وین راه بی‌نهایت، کوچه عاشقی، ما سه تن بوده‌ایم، چنانکه…، من قاضی‌القضاتم که مرگ مرد مهر کردم به مهر! و… اشاره کرد.
مهم‌ترین کتاب‌های او عبارتند از: «اناتومی ساختار درام»، «بوطیای نمایشنامه‌نویسی»، «زندگی در تیاتر»، «زن، مذهب، نسل آینده در آثار برگمن»، «تنهاترین عاشق، عاشق‌ترین تنها»، «ناله‌های عاشق»، «تنهاترین مظلوم، مظلوم‌ترین تنها»
نصرالله قادری داوری جشنواره‌های بسیاری چون: جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر دوره دوازدهم – سیزدهم، جشنواره منطقه‌ای تئاتر، جشنواره استانی تئاتر، جشنواره تئاتر سوره، مسابقه فیلمنامه‌نویسی روستا، مسابقه فیلمنامه‌نویسی جهادسازندگی، مسابقه نمایشنامه‌نویسی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جشنواره تئاتر ماه، جشنواره تئاتر دفاع مقدس و جشنواره تئاترشهر را برعهده داشته است.
او در کنفرانس‌های داخلی و خارجی بسیاری از جمله تئاتر مقاومت در لهستان با نگاهی به آثار تادئوش کانتور – اهواز، چگونه نقد بنویسیم؟ – تهران، تفاوت نقد و تحلیل – تهران- دانشگاه هنر، آسیب‌شناسی برنامه های‌درسی – تهران – دانشگاه هنر، تفاوت نقطه شروع و فصل شروع – رشت، تراژدی چیست؟ – مشهد، تئاتر ملی در مواجه با تئاتر بین‌المللی – ورشو – لهستان – ۱۹۹۴، کارگردانان پیشرو – فریبورگ – آلمان – ۱۹۹۵، یوجین اونیلی که من می‌شناسم – نیویورک – آمریکا – ۱۹۹۶، نقد ذاتی – پاریس – فرانسه – ۱۹۹۷، هویت تئاتر – تئاتر هویت – کاتاک – هند – ۱۹۹۹، کارگردانی خلاق – اورسا – هند – ۲۰۰۰ به سخنرانی پرداخته است.
او بیش از صدها مقاله – نقد – تحقیق و پژوهش در مجلات ادبی و هنری به چاپ رسانده و دوره‌های کوتاه آموزشی در انیستیتو لویی لومیرها – ماری ل قوآ – فرانسه، تئاتر عروسکی شارل ویل مزیه – شارل ویل مزیه – فرانسه، استودیو تئاتر- ورشو- لهستان و تئاترگدانسک -گدانسک – لهستان را گذرانده است.
او تئاترهای بسیاری را کارگردانی کرده که در آن میان می‌توان به: اسم شب، قابیل، فلق، اسفنکس، افسانه، آخرین نوارکراپ، بازی تابلوی آخر، سرگذشت عجیب، قصۀ شهرفرنگ و … اشاره کرد. هم‌چنین در آثاری چون: بام‌ها و زیربام‌ها، فرشته‌ها می‌لرزند، اسفنکس، افسانه لیلیث، هدیه، یحیی، قابیل و… به ایفای نقش پرداخته است.
وی کارگردانی فیلم‌های شیخ اشراق – ۱۳۶۴، برادر بر دار – ۱۳۶۷ و نبض گل سرخ – ۱۳۷۰ را نیز برعهده داشته است.
استاد نصرالله قادری مدرک درجه یک هنری دارد و از سال 1400 به عضویت موسسه هنرمندان پیشکسوت درآمده است.
