یوسف پوریا –ساخت سازهای سنتی ، شاپور رحیمی – خواننده ، نوازنده عود و مدرس موسیقی ، منوچهر نوح سرشت – پیشکسوت خوشنویسی و کاتب قرآن و همچنین همسر زنده‌یاد شاپور قریب – کارگردان فقید سینما ازجمله هنرمندانی هستند که سیدعباس عظیمی به دیدار آن ها رفت.
یوسف پوریا 50 سال پیش نخستین ساز زندگی خود را ساخت؛ سازی که سرآغازی برای نواختن موسیقی حرفه‌ای در زندگی‌اش شد. در مراغه باغ شهر ایران، شهری که موسیقی در آن موروثی است، به دنیا آمد؛ 80 سال پیش در دهمین روز از نخستین ماه سال. یوسف پوریا یکی از قدیمی‌ترین سازندگان تار در کشور است. تا 8 سالگی در زادگاهش روزها را سپری کرد و پس از آن با خانواده راهی تهران شد.
سال 1348 توسط یکی از همکارانش با ساز تار آشنا شد. با اینکه در کودکی تار را دیده و صدایش را شنیده بود، علاقه‌مند شد که بیشتر با آن آشنا شود. به اصرار خود با دوستش همراه شد و قدم در مسیری ارزشمند گذاشت.
پس از آن در کلاس‌های صادق خان یکی از قدیمی نوازهای آن دوران آموزش را شروع کرد.
با اینکه در این مسیر موفق بود اما مشکلات زندگی او را از ادامه مسیر دور کرد. با این وجود چون علاقه جزیی از وجودش بود در سال 1353 دوباره فعالیت خود در این حوزه را آغاز کرد. در این زمان بود که متوجه شد مسیر پیش رو طولانی است.
سه یا 4 سال پس از این موضوع با استاد سلیمان روخ افزا آشنا شد، نوازنده‌ای چیره دست و نت نویس. او که 7 دستگاه موسیقی ایرانی را تدوین کرده است، آموزش کار عملی را به پوریا داد.
با ابزار محدودی که در دست داشت مانند قندشکن و چکش ساز خود را ساخت. همین حرکت، سرآغاز ادامه مسیرش برای ساخت ساز شد. استادش ساز را که دید، تشویقش کرد که ساختن ساز را ادامه دهد. انگیزه و انرژی او برای ادامه مسیر قوت گرفت. تازه‌کار بود اما خلاقیت داشت. پس از مدتی فکر یک‌تکه‌سازی به ذهنش خطور کرد و با نوآوری خود، سبک تازه‌ای از ساختن تار ارائه داد.
پوریا مسیر را پیمود تا امروز که از او به عنوان استاد برجسته سازنده تار نام می‌برند. در ساختن ساز ملی و شاه ساز موسیقی ایران خبره است و در طول سال‌ها فعالیت خود نمایشگاه‌های متعددی برگزار کرده است. تاکنون نیز افراد زیادی از او آموزش دیده‌اند.
شاپور رحیمی متولد ۱۳ آذر ماه ۱۳۲۶ در شهر تهران است .در سال ۱۳۴۵ در برنامه کودک رادیو ایران به‌عنوان خواننده فعالیت هنری خود را آغاز کرد.
وی شاگرد استادان به نام دوران خود اسماعیل مهرتاش، محمود کریمی، ادیب خوانساری، محمدرضا شجریان، عبدالله دوامی و نورعلی برومند بوده است.
شاپور رحیمی از سال ۱۳۴۹شروع به آموزش موسیقی کرد و به مدت چهار سال مدیریت مرکز حفظ و اشاعه موسیقی را عهده‌دار بود.
از شاپور رحیمی تا کنون سه آلبوم شکوفه‌های جاویدان با آهنگسازی جلیل عندلیبی،گل‌افشان با آهنگسازی جلیل عندلیبی و فصل ایثار منتشر شده است.
منوچهر نوح‌سرشت سال 1327 در همدان به دنیا آمد. از حدود دوازده سالگی در مدرسه به خوشنویسی علاقه مند شد و دبیر خوشنویسی او در دبیرستان، آقای موسوی، تشویقش کرد که خوشنویسی را دامه بدهد. سال آخر دبیرستان به کلاس های آزاد خوشنویسی رفت و نزد استاد میرخانی آموزش دید. منوچهر نوح سرشت در واقع مدرک مهندسی کشاورزی دارد ولی خوشنویسی را نیز به طور حرفه ای ادامه داده است. او در بسیاری از نمایشگاه های داخلی شرکت کرده است که از آن میان می توان به نمایشگاه انفرادی گالری صبا در فرهنگستان هنر، نمایشگاه انفرادی انجمن خوشنویسان، نمایشگاه گروهی به مناسبت بزرگداشت میرعماد در قزوین و … اشاره کرد. از آثاری که او کتابت کرده است می توان دو جلد قرآن و گلچین غزلیات سعدی را نام برد.
او از مدرسان انجمن خوشنویسان است، همچنان تدریس می کند و به فعالیت های خوشنویسی می پردازد.
شاپور قریب نوزدهم آذر سال 1311 در شهر سمنان متولد شد. او از نوجوانی فعالیت هنری‌اش را در تئاتر آغاز کرد سپس با دستیاری مرحوم جلال مقدم در فیلم سه دیوانه فعالیت خود را ادامه داد. او پس از بیست و خورده‌ای سال کار در تئاتر و سینما اولین فیلم سینمایی خود، ملاقات را ساخت. این فیلم در سه اپیزود به تهیه‌کنندگی عباس رافعی ساخته شده و یکی از اپیزودها با عنوان ایستگاه آخر از ساخته‌های وی به‌شمار می‌رود.
شاپورخان قریب که او را با نام شاپور قریب می‌شناسند، ساخت فیلم‌هایی چون هفت‌تیرهای چوبی، سوگند، کفش‌های جیرجیرک‌دار، اشک و لبخند، بگذار زندگی کنم و… را در کارنامه خود دارد.
استاد شاپور قریب نویسندگی نیز می‌کرد و گنبد حلبی و عصر پاییزی را نوشته است. او در ۱۶ خرداد ۱۳۹۱ به علت بیماری درگذشت.
پایان پیام/
